Jongens D2 had meer verdiend tegen Leiden D3 (1-5)

Als iemand, die wil uitleggen wat het woord “geflatteerd” betekent, naar een voorbeeld zoekt, had hij of zij eigenlijk bij de wedstrijd van de Jongens D2 tegen Leiden D3 moeten komen kijken. Zou een gelijkspel verdiend geweest zijn? Nee, niet overdrijven, maar de spelverhouding zat er dicht tegen aan.

Vooraf werd er door de jongens druk over gepraat: “als we winnen, worden we tweede of derde”. Kortom, ze hadden goed naar de ranglijst gekeken en ze hadden hun dromen. En die dromen waren gezien het spelbeeld in de eerste helft niet eens zo ver gezocht, want de D2 speelde gewoon goed tegen een tegenstander, die tot dusver vrijwel alle wedstrijden met grote cijfers gewonnen had en, laten we eerlijk zijn, ook goed hockey speelde.

De ploeg uit Leiden begon ook meteen sterk en kreeg al in de 4e minuut een kans uit een rommelige aanval, die de D2 op 0-1 zette. En hoewel de bezoekers ook kort daarna nog kansen kregen en een strafcorner misten, vochten onze jongens zich dapper terug in de wedstrijd en dat mag bewonderd worden. En het werd ook nog eens beloond: Wout rondde een prachtig georganiseerde aanval gewoon heel mooi af (1-1). Apetrots waren ze ineens de enthousiaste jongens van de D2, maar de blijdschap werd al heel gauw daarna weer getemperd toen Leiden na een kwartier de 1-2 scoorde. En stortte de ploeg daarna meteen in? Welnee, Danilo zag een schot uit een strafcorner net naast gaan en iets later had ik de 2-2 uit een nieuwe strafcorner al bijna opgeschreven!

Het initiatief lag ineens helemaal bij de D2, er kwamen nog meer kansen en de ploeg verdedigde sterk tegen een goed aanvallend Leiden.  Jammer, dat een voorzet van Stijn in de laatste minuut voor rust niet met een succes werd afgerond, want 2-2 zou niet eens onverdiend geweest zijn.

In de pauze voegde trainer Tom zich snel bij zijn ploeg en ik mocht het volgende citaat opschrijven na de vraag wat hij tegen de jongens van D2 had gezegd; “als je met 1-2 achter staat tegen zo’n goede ploeg, dan ben je goed bezig”. Ik bedoel maar, uit mijn ervaring weet ik, dat je na een wedstrijd of in de pauze nooit zoveel echte wijsheid uit de mond van een trainer of een coach krijgt, maar dit was een wijsheid, die ik haast “ongeëvenaard” zou willen noemen!

En JD2 begon de tweede helft ook weer sterk, er ontstond veel druk op Leiden, maar het was een beetje jammer, dat er soms teveel voor “de eigen kansen” gegaan werd. Ik blijf een betrekkelijke leek, maar er zou in de aanval iets meer op de kansen van anderen gelet mogen worden. Nu was er vaak onnodig balverlies als er weer werd geprobeerd een extra mannetje te passeren. En er lopen nu eenmaal niet alleen maar Messi’s rond in de ploeg.

Leiden herstelde zich langzaam maar duidelijk en een onzeker moment in de verdediging (wat scherper op de tegenstander letten zou geen kwaad kunnen) leverde de 1-3 op. Zakte de D2 toen helemaal in? Nee, dat viel mij eigenlijk ontzettend mee, de jongens “pakten zich weer bij elkaar” en er ontstonden nieuwe kansen. Maar geen doelpunten en helaas ook wat foutjes achterin. Waardoor uiteindelijk een nogal geflatteerde 1-5 op het scorebord kwam. Simpel omdat Leiden veel effectiever met de kansen omging. Ik heb het niet precies bijgehouden, maar ik denk wel, dat de D2 netto meer kansen heeft gehad dan Leiden. Die gingen er alleen wat handiger mee om en dat is dan precies het verschil tussen een koploper en een nummer drie op de ranglijst.

Maar de jongens van de D2 mogen best trots op zichzelf zijn, want ze hebben er alles aan gedaan om het de tegenstander moeilijk te maken. En soms is dat niet genoeg. Maar als ik jullie was zou ik die Tom vragen nog eens extra aan twee punten aandacht te geven: elkaar zoeken en vinden in de aanval en niet alleen zelf een doelpunt willen maken en wat scherper de tegenstander in de weg lopen in de verdediging. Gaat-ie vast doen!

Ton van Rijswijk, [email protected]