Jongens D2 verliest ondanks enorme overmacht (2-3)

Teleurstelling bij iedereen na afloop van Kieviten D2 – HVW D2. Nou ja niet bij iedereen, de supporters en spelers van de Kieviten D2 waren natuurlijk in een jubelstemming nadat hun ploeg in de laatste seconden alsnog de winst gepakt had: 3-2. Dit doelpunt was precies de derde kans in de hele wedstrijd van de thuisploeg, die er in de eerste helft maar twee had gehad! Als de lezer van dit verslag goed meetelt, weet je dus, dat de thuisploeg drie kansen nodig had om drie treffers te noteren. Hoezo effectief?

Ik heb nooit een wedstrijd gezien, waarbij een ploeg zoveel overwicht had op de tegenstander en toch verloor. Want zo was het: HVW D2 was de volle 70 minuten veel en veel sterker dan de Kieviten, maar dat had niet het effect, dat het had moeten hebben. En het begon zo overtuigend, want in de 5e minuut kwam er een kans voor voor Wout, die hard genoeg schoot, maar zijn schot net naast zag gaan. En vrijwel in diezelfde minuut kreeg Danilo (de strafcornerspecialist) net geen vat op de aangegeven strafcorner. We gingen er als toeschouwers en verslaggever maar eens goed voor staan in het najaarszonnetje: mooi weer en een veel sterker HVW, wat wil een mens nog meer?

Iets later noteerden we weer een fraaie kans van Stijn (wat was die actief op de vleugel!), die zijn schot tot corner verwerkt zag. En ja hoor, in de 17e minuut zag Wout weer een verschot gestopt. Aan de keeper van de Kieviten zat dus weinig fout……

Tja, en toen scoorde de thuisploeg in de 20e minuut volkomen onverwacht de openingstreffer: 1-0. “Onverdiend”, zeiden we troostend tegen elkaar. Maar ja, missers tellen nou eenmaal niet mee. En het aantal “missers en net niet doelpunten” zou uiteindelijk 16 bedragen. Zestien! In de eerste helft was HVW gewoon zichtbaar voor elke toeschouwer veel sterker. Met misschien een kleine kanttekening, ik veroorloof mij er maar een als betrekkelijk ondeskundig reporter: er werd wel iets teveel “gepingeld”. Het is natuurlijk erg leuk voor je eigen trots jongens als je weer eens een mannetje passeert. En het is ook nog eens schitterend als je de techniek daarvoor in huis hebt. Maar als je het te vaak achter elkaar blijft proberen, haal je wel de vaart uit het spel. Temeer jammer was het, dat de Kieviten er in de 33e minuut 2-0 van maakte. Kort voor rust schoot Danilo een goed aangegeven strafcorner keihard net naast. Het zou dus toch een kwestie van tijd moeten zijn?

De tweede helft begon heel erg hoopgevend: een strafcorner van Danilo ging net wat te hoog over het doel in de 5e minuut, maar in de 8e minuut maakte Stijn (wat was die jongen ontzettend ijverig bezig!) er toch 2-1 van en groeide er weer hoop bij “onze” enthousiaste en hard werkende D2-ers. Helaas bleef een nieuwe strafcorner van Danilo weer onbenut en zag Clive, die eerst langs een paar verdedigers zigzagde, zijn schot keihard tegen de paal afketsen. En hoewel het daarna allemaal wel eens te gehaast en daardoor te rommelig ging, bleef HVW in alle opzichten overheersend, kwam Kieviten er nauwelijks aan te pas en eindigde een perfecte aanval van Wout in combinatie met Stijn (hij weer!) in een prachtige gelijkmaker van de laatste: 2-2.

Zucht van opluchting langs de kant op de bank bij de HVW-toeschouwers, trotse gezichten bij het trainersduo: het moest goed komen, want we waren met die gelijkmaker nog maar halverwege de tweede helft! De ene na de andere mooie aanval ging aan onze ogen voorbij. De enige kanttekening, die gemaakt mag  worden is, dat onze jongens misschien wat te passief reageren als de tegenstander de bal onderschept. Dan zijn we wat te afwachtend in plaats van er vol in te gaan en het de tegenstander moeilijk te maken. Gelet op de spelverhouding was de kans op 2-3 aanmerkelijk groter dan de 3-2. HVW moest helaas weer een strafcorner onbenut laten, een loeiharde strafcorner van Danilo werd prima gestopt door de keeper van de thuisploeg en de Kieviten kregen die hele tweede helft geen kans. Ja, u leest het goed: geen enkele kans. Tot in de allerlaatste seconden die kans toch nog kwam, de verdediging aarzelde en dus werd het 3-2. Iedereen teleurgesteld na afloop natuurlijk en dat was begrijpelijk. Ja, ook de scheidsrechters waren niet bepaald foutloos, maar dat was niet de belangrijkste oorzaak van deze nederlaag mannen van D2. Jullie speelden erg goed, maar de kansen, die er kwamen (ik heb er 16 geteld!) werden onvoldoende benut. Op hard en scherp schieten zal dus nog wat moeten worden getraind. Net zoals op het wat minder pingelen: 1 mannetje passeren is leuk, maar daarna lijkt passen (andere aanvallers wel vrijlopen natuurlijk) beter dan nog een ander mannetje passeren.

HVW D2: jullie komen er nog wel!

Ton van Rijswijk, [email protected]