JC1 had meer verdiend dan deze 2-1 nederlaag

400 km rijden en dan een wedstrijd zien, die de JC1 uiteindelijk met 2-1 verliest, is dat de moeite waard? Ja, zegt deze opa volmondig. Natuurlijk was ik, net als de jongens van de C1 ook teleurgesteld. Behoorlijk zelfs. Want natuurlijk hoop je erop, dat er voor een stunt gezorgd gaat worden en de gedoodverfde nummer 1 onderuitgaat. Zodat je met je meest vrolijke gezicht en in opperbeste stemming terug naar Haaksbergen kunt rijden. Want dan wordt dat beeld van die geflatteerde 3-0 bij HGC J2 tenminste weg gewist.

Het mocht dus niet zo zijn, maar desondanks reed ik met een goed gevoel de 200 km terug naar het oosten. Een goed gevoel, omdat de JC1 weergaloos goed gespeeld heeft. En de nederlaag eigenlijk helemaal niet verdiend was en dat was toen in Wassenaar wel degelijk zo. Toen was HGC duidelijk beter en gewoon de “bovenliggende” (wat een rot uitdrukking is dat toch) ploeg. Toen werden onze jongens op veel fronten afgetroefd, ook al was die 3-0 wel geflatteerd. Nu leek de geschiedenis zich even te herhalen, want al na 3 minuten stonden de bezoekers op 0-1 uit een snel doelpunt, nadat ze een minuut eerder een strafcorner hadden gemist. Onze jongens leken even teleurgesteld, maar herpakten zich snel en gaven tegengas. Het was werkelijk heerlijk om te zien hoe fel ze ertegenaan gingen. Oh ja natuurlijk, ook deze zaterdagmiddag bleek HGC opnieuw een team, dat technisch heel vaardig is en heel behendig in het onderbreken van aanvallen, waarbij met name het kiezen van de juiste positie steeds opviel. Maar geïmponeerd waren onze mannen niet. Geenszins. En langzaam, want HGC bleef een gevaarlijke ploeg, kregen de mannen van de JC1 zelfs een zichtbaar overwicht. En een strafcorner, die zelfs 3 mooie kansen op de gelijkmaker opleverde in de 22e minuut. Maar de uitstekende keeper van HGC stond daarbij succes in de weg. Net zoals bij die mooie kans in de 25e minuut. Het einde van de eerste helft kwam met de conclusie, dat het een gelijkwaardige partij was, waarbij de JC1 veel meer lef en durf toonde dan in de uitwedstrijd in Wassenaar.

De tweede helft begon met een mooie kans voor Beau en een niet benutte strafcorner in de 39e minuut. Maar net wat later scoorde Beau toch de gelijkmaker na een uitermate mooie aanval. Het was verdiend en het gaf extra moed en de ploeg begon te geloven in meer. De toeschouwers trouwens ook en er werd echt genoten van mooi spel. Maar Jim moest wel zijn kunsten vertonen bij een strafcorner van HGC in de 47eminuut. En kunsten heeft deze keeper voldoende in huis.

Maar aan de andere kant mistte “onze” C1 ook hele mooie kansen: in de 57e minuut een kans voor open doel, kort daarna was het “net niet raak” en in de 61e minuut schoot Beau uit een strafcorner maar net naast. Kortom: het leek een kwestie van tijd voordat HVW de overwinning zou kunnen pakken……….Maar zoals het wel meer gaat in de sport viel de winst aan de andere kant, want vlak voor tijd pakte HGC uit een rommelige aanval alsnog de drie  punten (1-2). 

Teleurstelling en verdriet bij de JC1, er waren zelfs tranen, na afloop. En dat was begrijpelijk, want als je zo sterk speelt en domineert en dan toch verliest, resteert maar 1 ding en dat is teleursteling. En juist dan moet je zowel op je tanden bijten als terugkijken. En bij dat terugkijken mag de hele ploeg best van mening zijn, dat er best heel goed gespeeld is en dus de trots de teleurstelling snel moet verdringen. Ik heb na afloop niet met iedereen de wedstrijd nog eens “doorgenomen”, maar ik ben ervan overtuigd, dat elke HVW-toeschouwer tot dezelfde conclusie gekomen is: JC1 speelde een geweldige wedstrijd, heeft het publiek uitstekend vermaakt en mag omkijken in trots.

Ton van Rijswijk, [email protected]