MB1 wint in de extra tijd (3-2)

Nou heb ik in mijn leven eigenlijk wel veel sportwedstrijden gezien, heel spannende ook. Maar als ik een “top drie” zou moeten samenstellen van de meest spannende na 72 jaar, dan komt de wedstrijd van afgelopen zaterdag van de B1 tegen HGC B2 absoluut in de top drie! Want wat voerden de meiden van B1 de spanning ongelooflijk op. Eigenlijk kun je dat partijdige toeschouwers (en dat waren er heel wat op het weer zonovergoten Hoge Bomen) niet aandoen dames!

En het begon allemaal zo vanzelfsprekend, want vanaf het eerste fluitsignaal pakte de B1 het initiatief en leek niet van plan ook maar enigszins onder de indruk te raken van de reputatie van de club uit Wassenaar. Meike (er werden mij aanvankelijk andere namen voorgehouden…..) maakte 1-0 uit een ontzettend mooie aanval en toen waren er nog maar twee minuten verstreken. Hoezo “bliksemstart”? We gingen er eens voor staan, aantekenboekje niet opgeborgen in de binnenzak, maar klaar voor de volgende doelpunten. Die er moesten komen, want de B1 toonde zich veel sterker dan de tegenstander, die vooral achteruit moest lopen.

En ja hoor, in de 9e minuut was het weer raak: 2-0 weer zo’n goed opgezette aanval, die door Floor netjes werd afgerond tegenover een absoluut kansloze keepster. De B1 toonde zich erg goed in de opbouw van het spel, je kunt zien, dat deze meiden het spel steeds beter kunnen “lezen”.

Oké, de eerste helft werd er niet meer gescoord ondanks het feit, dat de thuisploeg drie (!) strafcorners mocht nemen en HGC nog twee. Alle 5 mogelijkheden bleven onbenut. Maar dacht je, dat er ook maar een toeschouwer was, die zich daar zorgen over maakte? Welnee, 1 van de moeders haalde vrolijk koffie, ik werd bij het uitdelen niet overgeslagen (alleen daarvoor zou je toch elke week naar de Hoge Bomen gaan?), kortom de stemming was in de trant van “in de tweede helft wordt het karwei even afgemaakt…..

Dat liep dus anders: al heel snel in het begin van de tweede helft scoorde HGC een tegendoelpunt (2-1). Nee, dat was niet logisch gezien het spelbeeld van de eerste helft. Er werd ook geen koffie meer gehaald: het zal toch niet? Het zou toch wel, want wat er zo vaak in de sport gebeurt: de tegenstander herwon zelfvertrouwen en de superieure ploeg (de MB1 dus) zakte terug. Oh ja, er was nog een kans op 3-1, die net werd gemist, er was nog een onbenutte strafcorner en daarna zag ook Noa Ruijgrok nog eens een kans net naast gaan. Met zoveel zelfvertrouwen bleek de HGC keepster ook in staat een bal naast het doel te kijken.

Een gemiste strafcorner van HGC in de 14e minuut en gelukkig: in de 16e minuut een strafcorner voor HVW: Floor scoorde netjes (eigenlijk prachtig), maar het gejuich naast mij verstomde toen de treffer werd afgekeurd. Zelfs de scheidsrechter van de wedstrijd op veld 2 belde mij om even te vragen of het nu wel of geen 3-1 was. Maar dat was dan ook familie……

Pas in de 29e minuut werd het duidelijk teleurgestelde B1 geconfronteerd met de gelijkmaker (2-2). Die niet echt verdiend was, maar wel het gevolg van een fouten makend B1 en het doorzettingsvermogen bij de Wassenaarse meiden (of wonen daar alleen maar dames?). HGC werd overmoedig en wilde nu ook winnen: de keepster werd opgeofferd voor een extra veldspeelster en HGC miste een kans voor vrijwel open doel.

En toen bleek ook de veerkracht van de meiden van B1: natuurlijk hadden ze veel eerder de afstand moeten vergroten met al die kansen, natuurlijk was er de enorme teleurstelling over die 2-2, maar de vechtlust was ineens weer terug! En daar was die strafcorner in de allerlaatste seconden en die moest dus gewoon genomen worden, waarbij zelfs de hele ploeg naar voren mocht komen (weer zo’n unieke hockeyspelregel) en HGC uiteraard niet alsnog de keepster mocht inbrengen.   De strafcorner werd perfect voorgezet en Floor schoot keihard alle teleurstelling over haar afgekeurde treffer en de terugval van de hele ploeg aan flarden: 3-2. En daarna meteen het eindsignaal. Opluchting en vreugde bij de ploeg, glanzende gezichten langs de lijn, teruggekeerde trots bij de toeschouwers.

Maar zoveel stress bij het kijken? Niet meer doen B1!

Ton van Rijswijk, [email protected]