Mooie overwinning en gelijkspel voor de JD2 in Lisse

Soms is het niet zo verstandig om blind te vertrouwen op een navigator. Want, omdat die als eindpunt een “tennishal” aangaf, was ik net te laat voor de start van de wedstrijd tussen Jongens D2 en Hisalis D2. Het stond namelijk al 1-0 voor de thuisclub (Hisalis betekent overigens Hillegom, Sassenheim en Lisse) en was al door de andere supporters vastgesteld, dat de jongens uit Naaldwijk duidelijk nog niet wakker waren. Prima kansen voor Yannick en Wout in het eerste kwartier maakten wel meteen duidelijk, dat het “wakker worden” toch een feit zou worden, al was het wat later.

Wout zag een nieuwe doelpoging tergend langzaam het doel in rollen (1-1) en we maakten ons op voor een “walk-over”, want intussen was wel duidelijk, dat deze D2 veel sterker was dan de tegenstander. Maar diezelfde tegenstander verraste intussen wel met een nieuw doelpunt, waardoor onze jongens weer tegen een achterstand aankeken. Gelukkig rondde Jonas in de 24e minuut een absoluut schitterende solo zelf af: 2-2. Toen een minuut later Danilo na een gemiste strafcorner uit de “rebound” netjes naar Jonas speelde kon de laatste zelfs de 2-3 scoren. Maar toch kon Hisalis de “droom” overeind houden, want de gelijkmaker viel meteen aan de andere kant.

Let wel, we hebben het dan over de 26e minuut, dus er waren nog maar 9 minuten te spelen, waarin onze D2 ineens los kwam en in alle opzichten over de tegenstander heen liep. Ineens lukte alles, zoals een hele mooie actie van Clive, die Yannick in staat stelde om 3-4 op het scorebord te krijgen. En vanaf dat moment werd het voor ons echt genieten, want de ene na de andere mooie actie werd ons voorgeschoteld. Zoals de schitterende 3-5 van Yannick, de prachtige strafcorner van Clive, die hoog ingeschoten werd, maar goed werd gestopt door de keeper van de thuisclub. De 31 e minuut was de minuut van Wout: uit een soloactie maakte hij 3-6 en nadat Clive weer hard op de paal had geknald, maakte Wout ver zelfs 3-7 van. Geflatteerd? Nou, daar dacht Jonas anders over: hij profiteerde van een struikelende keeper en bracht de eindstand op 3-8.

2-1 bij rust en 3-8 als eindstand! Als je er niet geweest bent, zul je vast denken: dat moeten twee totaal verschillende delen in 1 wedstrijd geweest zijn. Dat is een juiste veronderstelling: zoals de D2 ons in de eerste 25 minuten in de “stress” bracht, zo zorgde dezelfde ploeg, maar totaal anders spelend, voor maximale ontspanning langs de kant in de laatste 10 minuten.

Nou valt het nooit mee om twee wedstrijden achter elkaar te moeten spelen en ook de D2 beviel het niet goed. Onze jongens leken van meet af aan sterker dan de Goudse MHC D2, maar ze waren toch niet in staat om de tegenstander van het veld te spelen. Integendeel, de Goudse boys openden zelfs al met een doelpunt in de 2e minuut (0-1). Kansen genoeg daarna, maar ze werden niet afgerond: een mooie kans van Yannick, een mislukte strafcorner, weer een kansje voor Yannick en weer zo’n poeier van Clive bij een strafcorner, maar ook die werd gestopt door weer zo’n goede keeper. En ook in de 12e minuut zagen we Clive en Wout om de beurt weer eens uiterst indrukwekkend door de Goudse verdediging laveren, maar ook dat leverde geen treffers op. Want steeds stond die keeper in de weg! Maar in de 13e minuut had Yannick wel succes (1-1) en toen Wout een weergaloze soloactie maar even zelf afrondde en er 2-1 van maakte leek het met nog 8 minuten te gaan weer een overwinning te worden. “Twee doelpunten verschil zou toch wel een prettiger gevoel geven”, werd naast mij op de bank terecht opgemerkt, want de ploeg uit Gouda leek wel een beetje timide, maar was het niet. Want nadat Danilo een mooie voorzet had gegeven en Daan net miste, deed Danilo dat nog eens twee keer, maar dat leverde geen treffer op. Terwijl Gouda in de 30e minuut wel raak schoot uit een strafcorner (2-2). Gelukkig werd nog zo’n buitenkans kort daarna gemist. Tja, en toen werd Wout’s actie naar de keeper “beloond” met een strafbal, die vanzelfsprekend door Clive genomen werd. Maar die prima keeper deed ook nog steeds mee en dus werd de strafbal gestopt. Een goed einde van een spannende wedstrijd, waarin – volgens mij althans – beide ploegen kregen waar ze recht op hadden.

8-3 en 2-2: geen zondag om ontevreden over te zijn toch?

Ton van Rijswijk, [email protected]