Meiden B1 bezorgt ons een heerlijke middag

Onderweg van Hoek van Holland naar Berkel en Rodenrijs temperde kleindochter Noa al enigszins mijn hoge verwachtingen, want “zo indrukwekkend waren de resultaten van de B1 tot dusver in de zaalcompetitie immers niet”. Met andere woorden: “leuk, dat je mee gaat en een verslag gaat schrijven, maar het kan ook tegenvallen”.

En dat deed het dus niet, want de MB1 zorgde voor een tweetal hoogstandjes, die van begin- tot eindsignaal maar één ding deden en dat was: boeien. Niet dat het een kwestie was van “erop en erover”, want zo makkelijk gaven de beide tegenstanders zich nu ook weer niet gewonnen, maar wat vooral indruk maakte was de vechtlust van de ploeg, die best wat punten kon gebruiken op de ranglijst.

Tegen Berkel en Rodenrijs (laat ik dat maar afkorten naar B&R) was de start al veelbelovend, want al in de 2e minuut uit de allereerste aanval schoot Floor meteen heel erg raak (0-1). Waarna in de 8e minuut dezelfde speelster een mooie kans gestopt zag door de keepster van B&R. Kortom: het was zo’n opening waarvan je in de verleiding kwam om te denken “die walsen er straks finaal overheen”. Maar als je als verslaggever een realist bent in plaats van een dromer – en ik behoor tot de eerste categorie – weet je, dat het hockeyleven niet zo in elkaar steekt. Oh ja, de B1 speelde goed, met veel energie en combineerde scherp. En had geluk, toen een foutje in de verdediging onverwacht een kans voor B&R opleverde! Maar het schot, dat volgde ketste af op de paal. Keepersgeluk heet dat. Een minuut later (11e minuut om precies te zijn) leverde een typische “rommelgoal” bij minder scherp verdedigen toch de gelijkmaker op (1-1). Oh ja, het was natuurlijk niet helemaal in overeenstemming met de veldverhouding, maar die telt nu eenmaal niet.

Maar de meiden van de B1 knokten door, voelden er helemaal niks voor om weer met zo’n suf gelijkspel van het veld te gaan. Noa zag in de 13e minuut een kans uit een goed genomen strafcorner (helaas) door de keepster gestopt, een nieuwe strafcorner in de 17e minuut werd te strak ingebracht en gelukkig wist B&R met een identieke kans geen raad. Gelukkig was daar in de 23e minuut het duo Manon en Dafne, dat na een succesvolle combinatie (Manon de voorzet en Dafne de tip-in) de stand weer op 1-2 bracht. Helaas bleven twee strafcorners in de slotfase onbenut: de eerste werd weer niet scherp genoeg aangegeven en de tweede weer door de keepster gekeerd. Het slot geeft dus alleen aan, dat MB1 goed bleef doorgaan en ook bleef domineren, maar de score bleef “hangen” op een klein verschil. Maar wel drie punten dus.

Zo’n overwinning geeft natuurlijk meteen een positief effect op de motivatie van de ploeg, die meteen weer aan de bak moest voor de tweede wedstrijd tegen Pollux, ook al zo’n ploeg waar je niet met groot gemak overheen ging. Al moet ik wel zeggen, dat in deze tweede wedstrijd de MB1 net een niveautje hoger speelde dan in de eerste wedstrijd. Het was gewoon goed wat de meiden lieten zien. Al waren de kansen in de beginfase vooral voor Pollux, dat twee strafcorners onbenut liet tegenover onze B1 één. Floor had overigens in de 14e minuut ook zo’n “net niet moment” voordat zij in de 16e minuut haar Naaldwijkse hockeyvriendinnen kon laten juichen (0-1). NU zou Pollux erg creatief omgaan met de strafcorner, maar in eerste instantie lukte dat twee keer niet. Waarbij de tweede hoogst persoonlijk door Linéa op de doellijn werd tegen gehouden toen “onze” keepster eigenlijk al gepasseerd leek. Klasse!!

Maar in de 23e minuut scoorde Pollux alsnog uit zo’n knap ingestudeerde strafcorner (1-1).  Het zal toch niet, dachten we op de tribune. Nee, het zou niet, want de B1-meiden gingen er meteen weer tegen aan met dezelfde energie en dezelfde creativiteit waarmee ook de eerste wedstrijd gewonnen was. Na een absoluut mooie aanval scoorde Floor weer heel fraai (1-2) en in de volgende minuut maakte Meike (hoop, dat ik het na alle aanwijzingen vanaf de tribune goed geschreven heb) er zelfs 1-3 van. Een stand, die eigenlijk heel terecht was en die zelfs nog wel wat hoger had mogen uitvallen, maar het werd toch onnodig spannend toen Pollux weer zo’n strafcorner uit de toverdoos haalde en er 2-3 van maakte. Het bleef daarbij, jammer voor Pollux, maar verdiend voor MB1.

Tja, en dan ga je toch met z’n allen met een goed gevoel naar huis? Met enige vertraging weliswaar, want Floor had nog even wat extra tijd nodig om haar scheenbeschermers te zoeken, die ze achter had gelaten in de kleedkamer. Dacht ze, want nadat ze terug kwam en vast had gesteld, dat ze daar niet meer waren en ook Noa had bevestigd, dat ze niet “per ongeluk” in haar tas verdwenen waren, bleek, dat Floor ze gewoon aanhad……..Kent u die van die man, die zegt “weet je waar mijn bril is” en niet beseft, dat-ie gewoon op z’n neus staat? Geeft niks Floor: met twee van die mooie doelpunten mag je best “even de weg kwijt zijn”.

Ton van Rijswijk, [email protected]